سايت «Sports Mole» در گزارشي به معرفي 10 بازيکن برتر تاريخ فوتبال ايران پرداخته است.

به نقل از تک گل، «Sportsmole» در گزارشي به معرفي 10 بازيکن برتر تاريخ فوتبال ايران پرداخت و نوشت: حضور ايران در دوره‌هاي مختلف جام‌جهاني با لحظات خاطره‌انگيز زيادي همراه بوده است.

از تساوي يک بر يک ايران مقابل اسکاتلند در اولين حضورش در اين مسابقات تا پيروزي 2 بر يک بسيار مهم اين تيم مقابل آمريکا در ديداري به شدت سياسي که 20 سال بعد رقم خورد، حضور ايران در اين مسابقات فراز و نشيب‌هاي زيادي داشته است.

ايران هنوز نتوانسته است از مرحله گروهي اين مسابقات صعود کند و تلاش خواهد کرد تا تابستان امسال در برزيل اين رکورد را در چهارمين حضورش در اين مسابقات بهبود بخشد.

در فاصله 31 روز مانده به رقابت‌هاي جام‌جهاني 2014 برزيل «Sports Mole» نگاهي دارد به 10 بازيکن برتر تاريخ فوتبال ايران:

10- جواد نکونام (حضور در تيم ملي از سال 2000، 136 بازي ملي، 37 گل)

مردي که کاپيتاني تيم ملي ايران را در رقابت‌هاي جام‌جهاني 2014 برزيل بر عهده دارد، جواد نکونام، بازيکن خط مياني اين تيم است که تاکنون 136 بازي ملي در 14 سال به نام خود ثبت کرده است. با اين حال چند بازيکن نقش کليدي در راهيابي ايران به رقابت‌هاي جام‌جهاني 2014 برزيل داشته‌اند و نکونام در صدر جدول گلزنان ايران در مسير صعود به اين رقابت‌ها قرار گرفت. بازيکن 33 ساله تجربه حضور در رقابت‌هاي جام‌جهاني با تيم ملي ايران را دارد و در دو مسابقه مرحله گروهي رقابت‌هاي جام‌جهاني 2006 آلمان بازي کرده و تنها ديدار پاياني تيمش مقابل آنگولا را به دليل محروميت از دست داد. از طرف ديگر وي در صحنه بين‌المللي به ايران کمک کرد تا در رقابت‌هاي چلنج کاپ 2003، بازي‌هاي آسيايي 2002 و رقابت‌هاب قهرماني غرب آسيا 2004 به قهرماني برسد.

وي مدتي را در تيم اوساسونا در لاليگا سپري کرد و در بيش از 150 مسابقه در شش سال حضورش در اين تيم به ميدان رفت. وي در سال 2012 به ايران بازگشت و با قرار گرفتن در رده دوم انتخاب برترين بازيکن آسيا در سال گذشته باز هم به درخشش خود در آسيا ادامه داد.

9- حسن روشن (1974 تا 1980، 48 بازي ملي، 13 گل)

حسن روشن با وجود حضور کوتاه در تيم ملي نسبت به بسياري از اسامي اين فهرست تأثير زيادي در موفقيت تيمش داشت و همچنان در کشورش با محبوبيت از او ياد مي‌شود. وي که از سن 17 سالگي کارش را از تيم تاج تهران که اکنون به استقلال معروف است، شروع کرد، به سرعت خودش را به عنوان يکي از مهم‌ترين بازيکنان تيمش اثبات کرد و توانست در رسيدن تاج به قهرماني ليگ ايران در سال‌ 1975 و جام حذفي 1977 تأثيرگذار باشد.

بزرگ‌ترين موفقيت‌هاي وي در سطح بين‌المللي قهرماني ايران در بازي‌هاي آسيايي 1974 و قهرماني آسيا دو سال پس از آن بود. روشن بازيکني کليدي در راهيابي تيمش به اولين جام‌جهاني تاريخ فوتبال اين کشور در سال 1978 بود اما نتوانست به دليل مصدوميت در اين رقابت‌ها حاضر شود.

8- احمدرضا عابدزاده (1988 تا 1998، 79 بازي ملي، بدون گل زده)

يکي از محبوب‌ترين بازيکنان در سال‌هاي اخير فوتبال ايران، احمدرضا عابدزاده بود که به دليل عملکردش در رقابت‌هاي جام‌جهاني 1998 خود را در قلب هواداران ايران جا داد. در حالي که تيم ملي نتوانست از مرحله گروهي رقابت‌هاي جام‌جهاني فرانسه صعود کند، نمايش‌ عابدزاده درون دروازه ايران تضمين داد که ايران در دومين حضورش در اين مسابقات عملکرد شرم‌آوري نداشته باشد.

دروازه‌بان ايران نام «عقاب آسيا» را به دليل عملکردش درون دروازه کسب کرد و در دو سال آخر حضورش در تيم ملي بازوبند کاپيتاني را در اختيار داشت و 38 بار به عنوان کاپيتان تيم ملي درون دروازه ايستاد.

عابدزاده به تيم ملي کمک کرد تا علاوه بر حضور در جام‌جهاني دو بار عنوان قهرماني آسيا را به دست آورد در حالي که توانست شش عنوان قهرماني در ليگ، جام حذفي و قهرماني باشگاه‌هاي آسيا را به دست آورد.

7- ناصر حجازي (1968-1980، 62 بازي ملي، بدون گل زده)

تنها رقيب عابدزاده براي عنوان بهترين دروازه‌بان در تاريخ فوتبال ايران ناصر حجازي است که او نيز به دليل عملکردش در رقابت‌هاي جام‌جهاني مورد توجه زيادي قرار گرفت. حجازي پس از رقابت‌هاي 1978 از منچستريونايتد پيشنهادي دريافت کرد و به مدت يک ماه با اين باشگاه تمرين کرد.

حجازي حتي پيش از رقابت‌هاي جام‌جهاني با ايران به موفقيت‌هاي زيادي دست يافت و در فاصله چهار سال به تيم ملي کمک کرد تا به عنوان قهرماني آسيا و قهرماني بازي‌هاي آسيايي برسد. او در سن 29 سالگي به دليل سياستي که در اين کشور حاکم بوده و به بازيکنان بالاتر از 27 سال اجازه حضور در تيم ملي را نمي‌داد، از حضور در بازي‌هاي ملي کنار رفت.

وي در سطح باشگاهي در سال 1970 عنوان قهرماني باشگاه‌هاي آسيا را به دست آورد و پنج سال بعد قهرمان ليگ ايران شد. فدراسيون بين‌المللي آمار و تاريخ او را در رده دوم بهترين دروازه‌بانان آسيا در قرن بيستم قرار داده است.

6- کريم باقري (از 1993 تا 2010، 87 بازي ملي، 50 گل ملي)

شايد پرحرارت‌ترين هوادار تيم چارلتون اتلتيک را هم بتوان براي فراموش کردن نام کريم باقري بخشيد اما اين هافبک با مبلغ 400 هزار پوند در سال 2000 راهي اين تيم شد. به هر حال چند مصدوميت، دعوت به تيم ملي و موضوعات خارج از زمين باعث شد تا او تنها 15 دقيقه براي اين تيم به ميدان برود.

نمي‌توان عملکرد اين بازيکن را با چنين تجربه ناموفقي سنجيد. رکورد گلزني وي از خط مياني يک پديده بود و او مي‌توانست با هر وسيله توپ را به تور بچسباند. مهم‌ترين ويژگي وي شوت‌هاي طوفاني از راه دور وي بود اما او در بازي هوايي هم خطرناک بود و توانست گل‌هاي زيادي را به اين صورت به ثمر برساند.

او يک بار در يک ديدار ملي هفت گل و يک بار هم 6 گل به ثمر رساند؛ در حالي که وي در ديدار مقابل استراليا که به صعود تيمش به جام‌جهاني 1998 فرانسه منجر شد، يارانش را به بازي برگرداند، فدراسيون بين‌المللي تاريخ و آمار او را در ميان 10 بازيکن برتر قرن بيستم آسيا قرار داده است.

5- خداداد عزيزي (از 1992 تا 2006، 47 بازي ملي، 11 گل)

در حالي که باقري در ديدار مقابل استراليا ايران را به بازي برگرداند، اين خداداد عزيزي بود که توانست گل تساوي را براي ايران به ثمر برساند تا اين تيم راهي جام‌جهاني شود. به همين دليل است که اين مهاجم هميشه در قلب هواداران فوتبال ايران جا دارد اما او فراتر از تنها يک گل شگفت‌انگيز بود.

عزيزي علاوه بر حضور در جام‌جهاني در رقابت‌هاي قهرماني آسيا در سال‌هاي 1996 و 2000 براي تيم ملي ايران بازي کرد. او در اولين تورنمنتي که براي ايران بازي کرد توانست بزرگ‌ترين تأثيرش را به جا بگذارد و با وجود سوم شدن ايران به عنوان ارزشمندترين بازيکن مسابقات شناخته شد.

عملکرد وي در اين رقابت‌ها باعث شد که وي به عنوان مرد سال آسيا در سال 1996 انتخاب شود؛ به تيم کلن آلمان ملحق شود و سه سال را در آن تيم سپري کند. فدراسيون بين‌المللي تاريخ و آمار او را در ميان 8 بازيکن برتر فوتبال قرن بيستم آسيا قرار داده است.

4- علي پروين (از 1970 تا 1980، 76 بازي ملي، هشت گل)

يکي از بزرگ‌ترين اسطوره‌هاي تاريخ باشگاه فوتبال پرسپوليس، علي پروين است که با راهيابي به رقابت‌هاي جام‌جهاني 1978 نام خودش را به عنوان يکي از اعضاي کليدي اين باشگاه ايراني به ثبت رسانده است.

اين هافبک در سطح باشگاهي 18 سال در تيم پرسپوليس بازي کرد و سپس به مدت 17 سال هدايت اين تيم را در دست گرفت. وي همچنين به عنوان رئيس باشگاه نيز فعاليت کرد. وي در روزهاي فوتبال حرفه‌اي‌اش چهار عنوان قهرماني در ليگ ايران و جام حذفي را به دست آورد و پنج بار با دو باشگاه مختلف قهرمان ليگ استان تهران شد.

پروين با کمک به تيم ملي براي رسيدن به سه عنوان قهرماني در چهار سال، عناوين مختلفي در سطح ملي به دست آورده است. موفقيت در بازي‌هاي آسيايي 1974 در ميان دو قهرماني آسيا نيز از افتخارات اين بازيکن بود. وي به عنوان چهاردهمين بازيکن برتر قرن بيستم فوتبال آسيا توسط فدراسيون بين‌المللي تاريخ و آمار معرفي شده است.

3- مهدي مهدوي کيا (از 1996 تا 2009، 111 بازي ملي، 13 گل)

در حالي که ايران رقابت‌هاي جام‌جهاني 1998 فرانسه را در مرحله گروهي ترک کرد، عملکرد آنها در کل يک موفقيت براي اين تيم محسوب مي‌شد زيرا آنها توانستند اولين پيروزي خود در اين رقابت‌ها را کسب کنند و در دو بازي ديگر نيز عملکرد خوبي داشته باشند. مهدي مهدوي کيا را به عنوان بهترين بازيکن ايران در آن مسابقات مي‌شناسند که بيشتر آن به دليل قرار گرفتن وي در تيم ستاره‌هاي آن مسابقات بود.

وي همچنين گل پيروزي بخش ايران در ديدار معروف مقابل آمريکا را به ثمر رساند و يک‌بار ديگر در سال 2006 در جام‌جهاني براي تيم ملي به ميدان رفت. وي تا آن زمان به دليل حضور مؤثر در هامبورگ به خوبي در آلمان شناخته شده بود.

عملکرد وي در بوندس‌ليگا باعث شد وي دو بار به عنوان بهترين بازيکن سال اين تيم انتخاب شود و در تيم منتخب قرن اين باشگاه نيز قرار بگيرد. وي در سال 1997 به عنوان بهترين بازيکن جوان آسيا انتخاب شد و شش سال بعد در رده بزرگسالان همين افتخار را کسب کرد. وي به تيم ملي ايران کمک کرد تا در سال 2003 در رقابت‌هاي چلنج کاپ قهرمان شود.

2- علي کريمي (از 1998 تا 2013، 127 بازي ملي، 38 گل)

به جرأت مي‌توان او را بااستعدادترين بازيکن فوتبال ايران دانست؛ کنترل توپ علي کريمي و دريبل‌هاي سرگرم‌کننده‌اش لقب مارادوناي آسيا را از سوي هواداران به او داد. رکورد 127 بازي ملي او را در رده سوم آمار بازي‌هاي ملي ايران قرار داده. جواد نکونام و علي دايي تنها کساني هستند که بازي‌هاي ملي بيشتري نسبت به او دارند.

کريمي که اولين بازي ملي‌اش براي ايران را کمي پس از حذف ايران از رقابت‌هاي جام‌جهاني 1998 فرانسه انجام داد، هشت سال بعد به عضوي کليدي براي ايران در راهيابي به رقابت‌هاي جام‌جهاني 2006 آلمان تبديل شد. او مي‌توانست با حضور در ترکيب تيم کارلوس کي‌روش براي رقابت‌هاي جام‌جهاني 2014 برزيل، دومين حضورش در اين مسابقات را تجربه کند.

علي کريمي در سطح باشگاهي در سال 2005 به تيم بايرن‌مونيخ آلمان ملحق شد و در اولين فصل حضورش قهرماني در ليگ و جام حذفي را با اين تيم به دست آورد. او پس از آن با شالکه نيز توانست يک قهرماني ديگر در جام حذفي آلمان به دست آورد. وي در سال 2004 به عنوان بازيکن سال آسيا انتخاب شد و در سال 2012 در حالي که 34 سال سن داشت در انتخاب بهترين بازيکن آسيا در رده دوم قرار گرفت.

1- علي دايي (از 1993 تا 2006، 149 بازي ملي، 109 گل)

در حالي که علي کريمي از لحاظ تکنيکي بهتر از علي دايي بود، رکورد گلزني دايي در سطح ملي را نمي‌توان ناديده گرفت. وي جايگاهي منحصر به فرد در تاريخ فوتبال به خود اختصاص داده و با عبور از فرانتس پوشکاش در سال 2003 عنوان برترين گلزن در سطح بين‌المللي را به خود اختصاص داد.

آمار 149 بازي ملي او را به بازيکني با بيشترين بازي ملي در تاريخ فوتبال ايران تبديل کرده و در رده چهاردهم دنيا قرار داده است. وي در رقابت‌هاي جام‌جهاني 1998 و 2006 براي ايران به ميدان رفت؛ هرچند نتوانست در هيچ‌يک از اين مسابقات براي تيمش گلزني کند.

وي در سطح باشگاهي يک سال فوق‌العاده را در بايرن‌مونيخ سپري کرد و فرانتس بکن باوئر، اسطوره اين باشگاه او را يک «مهاجم در کلاس جهاني» توصيف کرد. دوران کوتاه حضور وي در آلمان با يک قهرماني در ليگ و دو قهرماني در جام حذفي همراه بود؛ در حالي که وي در آخرين سال حضورش در بايرن‌مونيخ به عنوان بازيکن سال آسيا انتخاب شد.

ايران در رقابت‌هاي جام‌جهاني 2014 برزيل با تيم‌هاي آرژانتين، نيجريه و بوسني و هرزگوين ديدار خواهد کرد.