یکی از بزرگترین عذاب های بینندگان فوتبالدوست ایرانی تماشای مسابقات تیم های مورد علاقه شان از طریق گزارشگران شبکه های استانی است. چون بیشتر گزارشگران استانی گویی مسابقه با یک تیم خارجی را در حال گزارش هستند و به هیچ وجه احترامی به بییندگان تلویزیونی که خارج از شهر و دیار خودشان در حال تماشای بازی هستند را ندارند.

در همه جای دنیا گویندگان خود استادیوم نقش زیادی در تهییج هواداران دارند، چون مخاطب همگانی را همراه خود می بینند. در ایران وظیفه آژیتاتوری برعهده گزارشگرانی گذاشته می شود که در شبکه های استانی تنها مخاطب اقلیتی را نمایندگی می کنند.

گزارشگران اصفهانی و تبریزی بازی های هفته آخر لیگ برتر ایران نیز چنین مشخصه ای را بارها قبلا به کرات تکرار کردند و این بار نیز این مسیر را ادامه دادند. در این میان گزارشگر بازی تراکتورسازی و نفت تهران گویی گزارشگری را با شیپورچی بودن اشتباه گرفته است. در همان ابتدای بازی گل تیم نفت را طوری گزارش نمود که انگار مساله مهمی شکل نگرفته و گل هیچ فرقی با کرنر ندارد. ایشان در وسط های گزارش نه تنها به بینندگان که به خودش هم رحم نکرد و با تعریف و تمجید و مبالغه بسیار عنقریب بود که بگوید که اول تبریز بوده و بعد فوتبال به وجود آمده است. آقای گزارشگردر جائی از گزارش بازی  از تیم تراکتورسازی به عنوان«تیم قدرتمند» مقابل «تیم شایسته» نفت نام برد. پایین آوردن تیم نفت مدعی قهرمانی در حد تیمی  در خور احترام  و بالابردن تیم خود در حالی است که هنوز تراکتورسازی قدرتمند ایشان مزه قهرمانی لیگ برتر را نچشیده و در همه فصول لیگ قهرمانان آسیا در همان مرحله گروهی حذف شده است. گزارشگر که کلا همه چیز حول و حوش تراکتورسازی را ناب، بی کم و کاست و فوق العاده تصور می کردتا آن جا پیش رفت که بگوید تماشاگران تراکتور بدون این که بازی ها به صورت رایگان انجام شود ورزشگاه یادگار امام را پر می کنند تا طعنه ای به هواداران تیم پرسپولیس بزند. در حالی که در همین هفته 26 لیگ برتر تماشای بازی تراکتورسازی و سایپا با وجود رایگان بودن با کمترین استقبال از سوی تماشاگران برگزار شد و حتی در اکثر بازی های تراکتورسازی در این فصل  میانگین تماشاگران تراکتورسازی که از مدعیان قهرمانی بود بین 10الی 20 هزار تخمین زده شد. البته گزارشگر مزبور در مبالغه آن قدر زیاد که تشویق بوندس لیگائی نام گلزن بازی را خاص هواداران تراکتورسازی خواند. بیچاره آلمانی ها که لقب خاص بودنشان هم گرفته شد!

حتی با وجود این که نفت تهران بازی باخته را برگرداند بازهم آقای گزارشگر از تعریف و تمجیدها دست برنداشت وبا بیان این که تراکتور اهل ضد فوتبال نیست بازی ضعیف تراکتور در بستن خطوط دفاعی خودش را توجیه کرد و بعد از مدتی که مشخص بود قافیه را باخته تقصیرات را به گردن داور مسابقه انداخت و بی آن که بداند به چه دلیل تیموریان اخراج شده است آن را عامل برگشت بازی معرفی کرد. طنز ماجرا اینجا بود که آقای گزارشگر که گویا تنها شاهد زنده استادیوم از نتایج بازی ها بود حتی بعد از گل که  تراکتورسازی را شایسته قهرمانی می دانست حتی کسب مساوی را نیز به نفع تراکتورسازی می خواند که حداقل مقام دومی  را کسب کرده است. از همین رو بود که بینندگان تلویزیون فکر می کردند بازیکنان و هوادارانی که خوشحالی می کردند جهت کسب مقام نائب قهرمانی در حال جشن و سرور هستند. آقای گزارشگر بعد از همه این تعریف و تمجیدها مقصر بسیاری از دید اشتباه مردم نسبت به خوشحالی بازیکنان و هواداران شد.

در مورد اتفاقات روز آخر لیگ می توان بحث های زیادی صورت بگیرد و از حق کشی که درمورد تیم های  تراکتورسازی و نفت تهران انجام پذیرفت سخن گفت ، اما به همان درجه باید تکلیف شیپورچیانی  را مشخص کنیم که تریبون تنها رسانه این مملکت را در دست دارند و هر چه دل تنگشان می خواهند ابراز می کنند. کاش به مانند بسیاری از شبکه های خارجی آپشنی به نام قطع صدای گزارشگر وجود داشت تا ما با خیال آسوده فوتبال ببینیم و کسی با اعصاب وروان ما بازی نکند که البته در این صداوسیما گوئی مردم به هیچ انگاشته شدند.